La chaîne à tonneau
D’Fassketten
D’Holzfaass war Laangzäit de wichtegste Behälter, an deem ënner anerem och de Wäi stockéiert gouf. Wann d’Faass bis eidel war, sinn oft Veronrengegungen un de Bannewänn vum Faass hänke bliwwen. Fir d’Faass ze botzen, gouf eng Kette benotzt. Fir dëst ze maachen, huet ee fir d’éischt e puer Liter Waasser an d’Faass geschott an duerno d’Ketten duerch e Lach vum Faass erageluecht. Dann gouf d’Ketten a Beweegung versat an huet banne widdert d’Faass geklappt, wouduerch d’Veronrengegunge lassgeléist goufen. D’Waasser gouf dann zesumme mat de lassgeléiste Reschter aus dem Faass erausgelooss.
La chaîne à tonneau
Le tonneau en bois a constitué pendant longtemps le principal récipient permettant notamment de conserver le vin. Une fois le tonneau vidé, il restait souvent des impuretés sur ses parois. Une chaîne était alors utilisée pour le nettoyer. Pour ce faire, on ajoutait d’abord quelques litres d’eau dans le tonneau, puis on y introduisait la chaîne par le trou de bonde. Mise en mouvement, elle permettait de râcler les parois du tonneau afin de le débarrasser des impuretés. L’eau avec les résidus était ensuite ôtée du tonneau.

